Dag 21: Hawaii, The Big Island

Het is zo ver de laatste dag is aangebroken. We worden lekker ontspannen wakker van alle beesten om ons heen: de kippen klokken lekker langs ons raam, de papegaaien schreeuwen en fluiten dat t een lieve lust is en de krekels krekelen er lekker op los.
We worden om iets over acht al gehaald omdat de bananapancakes anders niet meer warm zijn. We snellen naar het ontbijt. Deze keer is er een ander stel bij het ontbijt die gisterenavond zijn aangekomen. Ze komen uit Minesota en we hebben aan de ontbijttafel allemaal reisverhalen en Minnesota verhalen. De man is een bioloog (iets met vissen) en de vrouw een lerares Engels voor non-native speakers. Ze vertellen in ieder geval stoere wildlife verhalen van toen ze nog echt in de ‘wildernis’ van Minesota woonden met beren en wolven en al in hun backyard: Jaloers!!!!

Van USA 2009

De huis-gecko komt weer lekker zijn jammetje halen aan tafel en we babbelen honderuit. Marianne van de Rainbow B&B (onze gastvrouw zeg maar) komt ook regelmatig bij de tafel staan voor allerlei leuke dierenverhalen. We gaan na het ontijt met zijn allen Maggie (Magnolia the potbelly pig) voeren. Ze komt heerlijk aangeknord en geschommeld en kwispelt zelfs! We geven de nieuwe logees nog even een cursus macadamia noten kraken en we gaan naar ons huisje om onze koffers in te pakken.
Op de een of andere manier lijkt het wel of ze nu makkelijker dicht gaan dan op de heen weg! Dat is goed natuurlijk, dat is wat je wil. Onze snorkelspullen zijn nog niet ingepakt natuurlijk want vandaag gaan we ons helemaal moe snorkelen.
Als we helemaal klaar zijn gaan we op zoek naar Marianne die ergens beneden op het terrein te vinden zou zijn. We komen uit bij een huis dat nieuw wordt gebouwd en al een eind af is en daar is de hond al! Dan is Marianne niet ver weg en ze verwelkomt ons en we moeten even binnen komen kijken. Het is allemaal nog niet af maar wel al half gemeubileerd. Dit moet haar ‘refuge’ worden. Ze is bezig de B&B te verkopen op termijn en dan wil ze daar lekker gaan wonen. Geweldig uitzicht op de zee en een heerlijk koel huis is het.
We gaan afrekenen en kopen nog een pond Kona koffie die van deze plantage af komt voor thuis. Alles zit in de auto en we nemen afscheid van alle papegaaien en andere beesten.
Onze eerste snorkel stop is ‘two step’ beach, waar het water vrij wild is maar het snorkelen geweldig. Eef probeert wel om erin te komen, maar ze durft toch niet met die heftige golfslag. Er zijn een hoop mensen die heel moeilijk het wter proberen en te klauteren of toch maar niet durven. Dus ze blijft met wat lotgenoten (duitse dames) op de kant zitten terwijl Tom snorkelt en foto’s maakt. Er zitten wat leuke koffervissen en andere vissenpracht. Tegen enen hebben we toch wel erg honger ineens en gaan we wat te eten regelen. We slaan wat broodjes in en wat kaas en gaan naar de volgende beach om daar lekker te picniccen.

Van USA 2009

Helaas is het nu al wat bewolkt geworden. Maar dat betekend ook dat het niet zo druk is aan het Kahulu beach park. Snel broodje naar binnen werken en dan de flippers weer aan. Dit is een makkelijk strand waar je gewoon over zand het water in kan lopen. Er is een beginnergedeelte waar het ondiep is en waar je heerlijk kunt snorkelen en achteraan is een gedeelte voor gevorderden waar het dieper is en de stroming sterker. Gelukkig vinden de vissen het beginnersgedeelte ook heel leuk en zitten er scholen vol tropische vissen hier. Er zwemmen ook veel humuhumunukunukuapua'a ‘s de nationale vis van Hawaii .Eefje ziet een redpencil sea-urchin, een enorme zee-egel met hele dikke rode pennen. Tom ziet 2 zeeschilpadden die samen zwemmen over de zeebodem. Wat zijn ze mooi!

Van USA 2009

Van USA 2009

Op de kant is een soort hawaiiaans feest aan de gang. Op picknicktafels worden grote schalen eten neer gezet. Mensen gaan eerst in een kring staan bidden en er volgen wat toespraken en dan is er muziek en gaat iedereen zitten eten. Is dit standaard hier p zondagmiddag, of is er iemand jarig, is het van de kerk.. we weten het niet.
Om 4 uur stoppen we ermee, we gaan onze snorkelspullen weer inleveren bij Snorkel Bob.
Dan nog wat drinken bij de Lava Java waar ze wifi hebben. Vervolgens de auto inleveren bij Alamo en inchecken. Dit is echt het meest relaxte vliegveld ter wereld denk ik. Het is dus in de openlucht. Gewoon buiten worden onze koffers ingechekt, we moeten langs een paar hawaiianen die van de agriculural department zijn, die plakken er nog wat stickers op en dan buiten door de douane. Er is bijna geen rij hier en omdat iedereen hier op slippers loopt duurt het ok niet zo lang voor iedereen zn schoenen uit en aanheeft. De douaniers zijn wel erg grondig, een bejaarde dame voor ons wordt half uitgekleed omdat de metaaldetector af blijft gaan, ook de handbagage wordt minitieus gescand (dit allemaal gewoon buiten in de openlucht onder een afdakje). Er is 1 eetcafeetje waar we een veggieburger eten (de jongen die de burgers bakt weet niet wat een veggieburger is en iemand anders moet ze gaan zoeken in de koelruimte, maar dit terzijde). Verder is er 1 souvenirwinkeltje en 1 klein krantenkioskje oh en een karretje wat kokosnoot-bh’s verkoopt, fijn hoor dat we die op de valreep nog even kunnen meenemen.
Na een uurtje rondhangen mogen we zelf over de landingsbaan in het donker naar het vliegtuig lopen.. hopen dat we de goede pakken, er staan er 3, maar we gaan die in waar iedereen heen gaat... tja en dat is het begin van een lange lange reis terug en het einde van een fantastische vakantie.

Dag 20: Hawaii, The Big Island

vandaag weer om 8 uur naar het onbijt, dit keer met camera om de gecko’s te fotograferen. Ja hoor, ze herkennen ons, ze komen allebei gezellig naast ons bord zitten om een jammetje mee te pikken. Dat levert mooie plaatjes op! We zetten ook de andere beesten in het huis op de foto, papegaai Sunshine geeft een showtje weg voor de camera.

Van USA 2009

Dan gaan we verder het eiland verkennen. We rijden naar het noorden naar de Kohala coast. Eindeloze lava velden en afentoe een afslag naar een inieminiedorpje of een resort. We gaan naar Hapuna Beach Park. Volgens de lonely-planet het beste “multi-purpose-beach” van het eiland. Volgens Snokel Bob kun je er niet echt snorkelen, maar wel spelen in de branding. Dat is zeker waar! De golven zijn huizenhoog, Je kan er lekker in duiken en je mee laten voeren. Zulke golven kennen we helaas niet aan de nederlandse kusten. En het water is heerlijk en blauw en warm. Er zijn alleen geen vissen, maar gewoon een beetje spelen met de golven is ook leuk.

Van USA 2009

Van USA 2009

Om 12 u hebben we honger en kleden we ons om en rijden we naar het waikoloa beach resort. Hier is een groot winkelcentrum met allerlei eettentjes en we gaan weer voor een footlong bij de subway (jammer hoor dat ze hier geen strandtenten hebben!). Daarna shoppen we nog een beetje rond totdat we een beetje afgekoeld zijn en weer willen snorkelen. Direct naast het resort ligt de Anaeho’omalu Bay, waar je volgens Snorkel Bob heel goed kunt snorkelen.
Het is weer een heel ander soort strand, ook rustig en klein , maar met veel bomen zodat er toch schaduw is. Het water is alleen niet super helder. Eef vindt het een beetje eng, je ziet alleen donkere schaduwen totdat je heel dichtbij bent, maar dan ben je ook ineens heel dichtbij en dat wil je niet met zo’n golfslag. Tom ziet sea-turtles naast zich zwemmen en maakt nog wat foto’s. Eef leest r boek uit lekker liggend onder ruisende palmbomen.
Om 5 uur gaan we weer terug naar ons huisje. We willen onze blog bij werken, maar de jongen die in de cabin achterin de tuin woont (wellicht de zoon van de mensen die de B&B runnen?) zit te internetten en laat zn laptop ook nog eens onbewaakt staan met de netwerkkabel er nog in. We koken eten, wassen af, maar dan staat de laptop er nog. Hmmm dalijk maar eens checken of ie al weg is. Helaas staat de laptop er nog lang en rollen we ons nestje in.
Nu is het eind van volgende dag al weer en hebben we bij een koffietentje wifi dus tijd om de blog bij te werken.

Dag 19: Hawaii, The Big Island

We zijn weer vroeg wakker na enorm geslapen te hebben. Dat snorkelen zorgt er wel voor dat je goed slaapt.
We hebben weer een heerlijk ontbijt met vers fruit, deze keer zijn het passievruchten en vijgen en bananen. De gecko komt nu inderdaad zoals gisteren verteld op tafel! Hij krijgt een lepeltje jam en gaat dat lekker met zijn tong naar binnen zitten rollen. Na een tijdje komt een tweede gecko erbij zitten en die gaat ook lekker mee ontbijten. Ook zit het weer helemaal vol met vogels en is de grijze roodstaart papegaai lekker aan het fluiten en aandacht aan het trekken. Je wil gewoon blijven ontbijten zo!
Maar vandaag kan er niet lang gedraald worden want we gaan naar Hawaii Volcano National Park. Dat ligt aan de andere kant van het eiland en is ongeveer 2 uur rijden. Aangezien het hier relatief vroeg en snel donker wordt wil je dat ook het liefst terug met nog een beetje licht rijden. De weg is namelijk enorm bochtig en volledig onverlicht. Aangezien Hawaii de plek op aarde is met zo’n beetje de minste lichtvervuiling (vandaar ook die telescopen) is het hier dan ook echt donker!
Snel op pad dus naar het park. Het is inderdaad ruim 2 uur rijden en we komen aan in de stromende regen. Vlak voor het park ligt ‘the bakery on southern most point in the US’ waar we lekkere zoete snacks inslaan voor de lunch.
Echt enorme tropische regenbuien vallen er. Het is nog steeds een graadje of 25 ondanks de regen en dat we op 1500 m hoogte zitten, het is eigenlijk gewoon aangenaam. Bij het visitor centre zien we dat de Crater rim road half is afgesloten vanwege heftige SO2 wolken die uit een krater komen. Gelukkig zijn er genoeg stops dus we vermaken ons toch wel. Eef kruipt achter het stuur (jawel op Hawaii rijdende vrouw!) en we gaan op pad. De eerste stop is bij de steam vents. Omdat het zo regent (het is nu weer even droog) stomen de steam vents lekker hard. Hier hebben we ook een mooi uitzicht over de ......krater.

Van USA 2009

Onwards naar meer lava en vulkanen: volgens de Ranger moesten we zeker de Lava tube en Devastation trail bezoeken. De Lava Tube is eerst en is stoer! Het is een enorm lange tunnel van lava. Een deel is verlicht en een deel is onverlicht. Tom loopt met de fotocamera as lamp een stukje het onverlichte deel in maar dat is echt wel erg donker. Fascinerend dat zo lava kan stollen en in het midden nog vloeibaar is en dat dat dan wegloopt zodat er een lava tube ontstaat. We lopen terug door een stukje native rainforest. Dat wil zeggen Hawaiiaans regenwoud dat nog niet verpest is door inheems planten. Door de regen heeft het regenwoud echt een heel stoer regenwoud uiterlijk gekregen. Als het de hele ochtend al in de zon had liggen bakken was het vast een beetje stoffig regenwoud geweest waar we een beetje mwa-end doorheen hadden gelopen. Nu is ook dit coolness!

Van USA 2009

Van USA 2009

Dan Devastation trail: het is heeeeeel rustig op de parkeerplaats valt ons op. Het is sowieso heel rustig in het park. Overal kan je makkelijk parkeren geen drommen Amerikanen. Alleen wat Aziaten die voorzichtig overal doorheen schuifelen :). We dwalen af want we lopen het devastation trail. Dat is een asfalt paadje door een stukje regenwoud en een stukje kale lava crumble vlakte. Het idee is dat je hier kan zien hoe de natuur langzaam opkomt op de lavagrond van 1950. Tja, dat is zo, maar spektakulaire lavavelden zijn het niet. We zijn natuurlijk al wel een beetje verwend door Ijsland en Sicilie, maar toch. Het is een klein trailtje dus we zijn zo weer terug bij de auto. Op naar volgende velden!
We gaan op pad naar the change of craters road. Eef stuurt lekker de weg naar beneden en onderweg stoppen we regelmatig om stoere lavavelden te bekijken of een mooi uitzichtspunt. Je kan hier de kust al zien liggen. Daar rijden we nu heen. Op een van de laatste picnic plekker richting het eindpunt gaan we onze bakery snacks op eten. Eef heeft een kokos- en Tom een Peach-Papaya-Turnover. (een soort tropische appelflap) Waarschijnlijk zitten we op de Southern most Picnic aerea van de US in het southern most US National park zoete hap te eten van de southern most bakery van de US. Hoe cool is dat dan!
We rijden verder met wat stops naar het eindpunt. Dat is het punt waar rond 2000 de lava over de weg stroomde. Heel gaaf gezicht. Over een stuk van 10 mile licht de lava. Aan het andere eind stroomt nieuwe lava as we speak. Om daar te komen moet je helemaal omrijden en dat kost nog eens een dik uur dus dat doen we niet. We kunnen wel de plume zien van het punt waar de lava de zee in stroomt. Het is echt heel gaaf om over zulke nieuwe lava te lopen. We zien ontzettend gave structuren in de lava: zogenaamde A’a’ lava en Pahoehoe lava. De eerste is heel brokkelig korrelig en de tweede is een soort touwvormige lava. Volgens het hawaiiaanse geloof woont op de vulkaan de godin Pele en de Pahoehoe zijn de haren van Pele, zo ziet het er inderdaad wel uit, als strengen zwart haar.
Als we terug lopen komt er een Amerikaans stel van onze leeftijd bij de lava aan waarvan het vrouwtje zich afvraagt wat hier is gebeurd en wanneer. Kunnen ze nu niet meer verder dan? Al die lava op de weg, ze besluit met de legendarische woorden: I need a trailguide! :)

Van USA 2009

Van USA 2009

We rijden de chain of craters road terug naar boven. Het is al 4 uur maar we willen toch nog heel graag de trail doen naar de Kileau Iki- krater. Helemaal over de bodem van de krater en dan langs de rand terug zou 2 uur duren, maar we gokken erop dat naar beneden lopen een paar foto’s maken en dan weer naar boven klimmen in een uurtje wel moet lukken. De rand van de krater bestaat uit heel mooi regenwoud, we zien nog een rare inheemse fazant voorons uitlopen. Na een kwartiertje afdalen staan we op de bodem van de krater. In de jaren 60 stond deze krater helemaal vol met lava en was het eigenlijk een lava-meer. Na een uitbarsting is het leeggestroomd en nu resten er wat schollen en stoomplekken en ziet het er stoer uit zo midden in het regenwoud. In een kwartiertje rennen we weer naar boven.

Van USA 2009

We moeten nog dik 2 uur naar huis rijden en het is al 5 u. Om half 7 is het stikdonker. Tijdens onze tocht op het vasteland was het echt af te raden om in het donker te rijden, allerlei beesten (elk, moose, beren) die zich voor je wielen willen gooien. Hier op Hawaii valt het allemaal wel mee, er zijn alleen Feral Pigs (wilde biggen) die afentoe de weg op kunnen rennen.
Eef rijdt het eerste stuk totaan Punulaahu ofzoiets (had ik al gezegd dat we zo’n moeite hebben die ingewikkelde namen te onthouden allemaal? Gelukkig logeren wij in Captain Cook das een stuk makkelijker te onthouden)
Tom rijdt ons in het pikkedonker veilig naar huis. Koken en dan naar bedje

Dag 18: Hawaii, The Big Island

Door de 3 uur verschuiving van tijd zijn we erg vroeg wakker. We sluimeren wat en luisteren naar alle vogel geluiden buiten. Het regent nog een beetje. We hopen dat het toch een mooie dag wordt vandaag want we willen gaan snorkelen.
Als we uit bed rollen is het droog en om 8.00 u. wordt het ontbijt geserveerd op het balkon van het huis van de eigenaars. We worden hartelijk ontvangen en gaan lekker aan tafel zitten met een geweldig uitzicht over de oceaan. Er is al lekkere kona koffie van eigen plantage en er staat al wat fruit en er is zelf geperst guave nogiets sap. Op tafel staat dus fruit en het een lijkt op een soort passievrucht maar dan roze en erg lekker (misschien de guave?) en banaan. Ook bananen groeien hier en hier aan de varanda hangt een enorme tros te rijpen en daar wordt er zo een van af geplukt. Ook de Guaves kun je hier op het terrein vinden.

Van USA 2009

Van USA 2009

Verder wordt er nog een gekookt eitje neergezet (van de kippen die hier rondlopen) en een heerlijke kokos-macadamia cake. Elke keer als er wat eten wordt gebracht verteld de vrouw wel een anekdote over een van de beesten die hier rondlopen. De papegaaien mogen los vliegen behalve een grijze roodstaart papegaai. Die heeft in de buurt alle horren stukgemaakt en zat ook aan de rubbers van auto’s te knagen. Er loopt een jonge hond rond van een jaar oud die ook bij ons gezellig komt knuffelen. Er zijn verder nog 2 ara’s die lekker zitten te fluiten. De hond speelt met de kat en ze slapen ook samen in een mand blijkbaar! De huisgecko komt langs even polshoogte nemen. Morgen zou ie wel eens op tafel kunnen lopen horen we. De kippen hebben allemaal een eigen identiteit: sommige zitten graag bij elkaar en andere zijn weer verlegen types wordt ons uitgelegd. Er zitten ook 2 potbelly pigs lekker te knorren beneden en er lopen nog pauwen rond. Dan zijn we er wel even! Oh ja ook nog een vijver met allemaal Koi’s. En dat allemaal in deze geweldige omgeving!

Van USA 2009

Na een heerlijk ontbijt gaan we op weg naar onze eerste snorkel. We gaan naar Two Step beach vlak bij de Pu’uhonua O Honaunau (veilige haven vrij vertaald). Het is er om half negen al best druk. Het zonnetje schijnt en wij stappen met onze gear van Snorkel Bob het water in. Het is nog best lastig want er komen flinke golven aan en je loopt niet een strand de zee in, maar een stel glibberige gevaarlijke lavarotsen. Met een beetje kunst en vliegwerk belanden we in het water en plonsen lekker rond. Een beetje van de kust af wordt het water lekker helder en zien we de mooiste vissen rondzwemmen. Onze camera doet het super onder water. Geweldige foto’s kun je maken, zeker omdat de tropische vissen om je heen zwemmen. We vinden snorkelen nu al super.

Van USA 2009

Van USA 2009

Van USA 2009

Na een uurtje of anderhalf worden we toch wel moe en gaan weer richting de kant. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je moet dus met die flinke golven (met zwemflippers) heel goed timen hoe je op een rots terecht komt. Bij Eef gaat het een beetje mis en ze schaaft haar arm langs een rots als ze door een golf opzij geduwd wordt. Gelukkig is er een aardige Amerikaan die gelijk zijn first aid kit open trekt en gaasjes geeft om het schrammetje te behandelen. Hij waarschuwt ons nog het thuis goed te ontsmetten omdat koraalriffen allerlei bacterien kunnen hebben.
Wat een avontuur dit al op de vroege morgen. Het snorkelen is echt helemaal geweldig en het schrammetje is snel vergeten. Aangezien Pu’uhonua O Honaunau hier vlak bij ligt gaan we hier heen met onze national parks pas, het is nog steeds Amerika en deze parken zijn ook geldig! Het is een leuk parkje met self guide trail langs overblijfselen van het ‘paleis’ van de koning uit ongeveer 1500. Allemaal in lava langs de kust zien we huisjes, houten beelden, authentieke stenen waar een Hawaiiaans spel op werd gespeeld. Erg leuk parkje en met de zon en de zee en de palmen op de achtergrond wordt het allemaal nog stoerder. Er is ook een baaitje waar zeeschildpadden graag zonnen. We zien er inderdaad een aantal zwemmen en er ligt er ook lekker een te zonnen. De Honu’s (Hawaiiaans voor zeeschildpad) hebben het hier heerlijk.

Van USA 2009

Van USA 2009

Van USA 2009

We gaan nog een kleine boodschap halen (nu ook wat dettol voor Eef d’r schram) en rijden dan door Captain Cool (het stadje) naar Kailua waar we bij de Lava Java lekker gaan lunchen met een veggie pizza. Tom zijn knal paarse Hawaii shirt wat ie al jaren heeft is helemaal geweldig hier, er komen overal leuke opmerkingen langs!
Na wat shopjes doorlopen te hebben en ons eten wat is gezakt, kriebelt het weer om de zee in te duiken! We gaan nu naar een echt strandje waar je wat makkelijker de oceaan in wandelt met je snorkel. Kahalu Beach Park is ook lekker rustig eigenlijk (het hele eiland lijkt rustig en ook bij de B&B is ons verteld dat het rustig is: vanwege de crisis komen de Amerikanen niet meer). We duiken de zee in en nog meer vissen komen langs. Snorkel Bob gaf ons een kaart mee met alle vissen die we zouden kunnen zien. Wij hoopten op een paar hiervan, maar na een middagje verder snorkelen hebben we bijna de hele kaart gezien (voor en achterkant!). Van koffervis tot vlindervissen tot naaldvissen hebben we allemaal gezien. Een hoop hebben we soort van op de foto kunnen zetten. Onder water fotografie is toch echt wel een kunst. Als je dan een vis er op wil zetten loopt je snorkel vol water of drijf je op het moment dat je knipt weer net af of gaat die vis lekker ergens anders rondkijken. Dat alles meegenomen maakt het toch ontzettend stoer snorkelen hier. Je moet hier op dit strandje uitkijken voor de seaurchins (zeeegels). Eerst valt het wel mee, maar er zijn plekken waar je overheen snorkelt, waar het vergeven is van die beesten. Daar wil je echt niet op staan. Nu moet je sowieso nergens op staan natuurlijk, maar zo’n stuk met stekelbeesten snorkelen we snel overheen.

Van USA 2009

Het is ineens vijf uur als we moe maar voldaan het water uitstappen. We drogen ons af en stappen in de car om huiswaarts te keren. We worden verwelkomd door een uitgelaten hond die naar ons toe komt rennen en spelen. Met onze snorkelavonturen gaan we lekker op onze varanda zitten met en longboard biertje dat hier in Kona wordt gebrouwen. Het koken doen we weer in de gezellige buitenkeuken en tussen half zeven en tien voor zeven zien we het van lichte schemer, volledig donker worden. Dat gaat echt snel hier (maar dat schreven we gisteren ook al :) ).
Een lekkere pasta gaat er wel in na deze lange en actieve dag en we sluiten af met een kona koffie van eigen plantage op onze varanda. Lekker een boekje erbij en genieten van de krekels en vogels. Ook hier loopt een gecko rond over onze muur. Gezellig hoor, we willen echt nergens anders heen. De maan schijnt mooi en de Melkweg is zichtbaar. De maan is hier trouwens bijna een bootje aan de hemel. Dan wordt pas echt duidelijk hoe anders het er van dit punt op de aarde allemaal uitziet. Ook onze sterrenkijkavond in Glacier komt goed van pas bij het kijken naar de sterrenhemel.
Weer een heerlijke Hawaii dag ten einde. We kruipen lekker in bed zodat we weer fit zijn voor de vulkaan expeditie van morgen.

Dag 17: Seattle - Kona, Hawaii (The big Island)

De wekker gaat vroeg en we rennen snel naar beneden voor een ontbijtje. We hebben een shuttle om half zeven en tien voor half vraagt de man achter de balie al of er mensen zitten voor die shuttle: Wij dus. We eten rustig door en gaan naar boven onze spullen halen. Net zijn op de kamer of de telefoon gaat dat de shuttle loading is. OK, wij dachten nog 5 minuten te hebben, maar we haasten ons naar beneden en daar blijkt de klok al op half zeven te staan. Staan onze horloges zo verkeerd door al die tijdzones waar we doorheen kwamen? Anyway, we zijn op weg naar de airport.
Daar aangekomen vinden we al snel de Alaska Air checkins. Je kan gewoon alles zelf doen bij een terminal en dan je bagage afgeven en naar de security poortjes. Lekker snel eigenlijk. Is wel even anders dan bij intercontinentale vluchten waar het uren duurt allemaal. In no time zitten we bij de gate te wachten waar we bij de Starbucks koffie gaan halen: Eef neemt een Grande Hazelnut latte en Tom een Grande Decaf Vanilla latte. Je kan het nog veel gekker maken als je wil, maar wij vonden dit al een stoere bestelling.
Mooi op tijd kunnen we boarden en de Alaska Air vliegtuigen die naar Hawaii vliegen hebben naast het gewone logo ook een bloemenkrans op de staartvleugel.
In het vliegtuig heeft de crew ook her en der een bloem, de servetjes en zelfs op de wc vind je een bloemetje terug. Het Hawaii thema zit er goed in.
De vlucht duurt ongeveer 5 uur en we hebben lekker wat nootjes bij ons en een boekje te lezen en met maccie nog wat weblog stukken te schrijven. We komen de tijd wel door. Wederom gaan we 3 uur terug in tijd als we landen en we zijn zelfs een half uur te vroeg! Als we uitstappen slaat de hitte je in je gezicht. Het is een rare gewaarwording want dit vliegveld is een volledig openlucht vliegveld. Geen gates en slurven waar je door moet. Je stapt het vliegtuig uit en loopt door een poortje en je bent er. Ook de bagagebanden zijn gewoon buiten. Meteen heerst er een relaxde Hawaii sfeer. Er zijn wat lui die een paar dagen gaan golfen en wat groepjes die gaan vissen voor een paar dagen. Verder doet het heel rustig aan hier op The Big Island zoals ons eiland heet. De shuttles naar de car rental staan vlak bij de bagage banden en in no time staan we bij de Alamo onze auto te regelen die we gereserveerd hebben.

Van USA 2009

We mogen een auto uitzoeken bij de compact cars en daar staan er welgeteld 1. Dus goed kiezen :) Maar het is een sporty pontiac G5 en lekker rood. We laden in en checken of alles in orde is. Dan blijkt de afstandsbediening niet werken. Volgens de Alamo medewerkster zal de vorige huurder de sleutel wel mee hebben genomen tijdens het snorkelen. We krijgen een gratis upgrade naar een klasse hoger en dat is dezelfde auto maar dan een 5deurs. We laden alles over en komen er dan achter dat deze auto geen afstandsbediening heeft. OK dan hebben we er genoeg van en vinden het goed zat. De auto is verder prima en voor die paar dagen moet dat wel lukken :)
De auto is enorm laag in vergelijking met de suburban die we hadden. Dit is eigenlijk een normal size auto zo in NL beetje middenklasser size en nu we er in zitten lijkt dit echt een mini autotje dat enorm dicht op de weg ligt. Even wennen dus, maar hij rijdt prima. We kunnen ook weer onze iPod inpluggen in deze auto.
We rijden de snelweg op waar je eigenlijk nergens echt veel harder dan 35-45 mph mag rijden en stoppen bij een supermarkt om wat eten voor de komende dagen in te slaan.
We gaan wat lunchen bij de subways. Omdat het voor ons gevoel nu laat is lunchen we licht met een 6” broodje ipv een footlong.
Volgende stop is Snorkel Bob’s! We wilden lekker wat snorkelen hier en bij Snorkel Bob’s kun je snorkel gear huren voor een paar dagen. We zijn hier vier dagen en kunnen dan het beste spullen voor een week huren dat is al goedkoper. Is ook handig want dan hebben we altijd snorkelspullen in de auto liggen en kunnen het op weg naar het vliegveld weer terug brengen. Elk moment kan een snorkel moment zijn!
Snorkel Bob is een coole shop met een relaxede dude die ons DE snorkel plekjes wijst en ons onze setjes snorkels en flippers meegeeft. Ook krijgen we een mooie kaart van alle vissen mee en een overzicht van de regels onder water. Gaat helemaal goed komen, we krijgen al enorm zin het water in te duiken!

Van USA 2009

Het is al tegen drieen als we bij ons logeeradres aankomen. We rijden de weg af naar de B&B en komen in een andere wereld. Het is een regenwoud waar we door rijden. Overal gekleurde bloemen, gigantische kokosnootpalmen, bananenbomen en whatnot. De gekleurde vogels vliegen ons om de oren. De Rainbow Plantation heet de locatie en wij zitten in Hale Huna (hidden house). Een vrouwtje verwelkomt ons met een gezellige hond. Er is een buitenkeuken met overkapping die we kunnen gebruiken en ons huisje is top, met grote badkamer, slaapkamer, er is zelfs een koelkastje en een TV en een boekenplank! Hoe goed kan je het hebben. Het is rustig in de B&B er lijken verder weinig andere gasten te zijn (waarschijnlijk is het aanbreken van de herfst echt een low season).

Van USA 2009

Er is een redelijk dreigende lucht boven de stad die onze kant uitkomt en we doen snel al vast een eerste foto safari. Hadden we al gezegd hoe geweldig het hier is. Op onze varanda kijk je zo uit op de oceaan met de jungle om je heen. Er zitten ook papagaaien die van de eigenaren zijn en die maken allemaal leuke fluit geluidjes en zeggen “Hello, Hello”. Als je terug fluit gaan ze helemaal los met naar je fluiten, erg leuk.
Om ons heen groeien prachtige bloemen,ook zijn er macadamia noten (je mag ze plukken en kraken!) en koffiebessen

Van USA 2009

Van USA 2009

Het begint langzaam te regenen en we nemen onze toevlucht tot de varanda. Het is inmiddels half vijf en met die 3 uur tijdsverschil is het eigenlijk al best laat. We gaan zo maar eens een licht avondmaal maken in de buitenkeuken. Heel pittoresque en romantisch is het hier of je nu kookt of lekker op de varanda zit. Het begint nu echt stevig te regenen en het wordt ook megasnel donker hier! Na het eten maken we een kona mountain coffee die hier van de eigen plantage komt. Hoe goed kan je het hebben!
We proberen het wakker blijven te rekken maar het is nu een uur of 8 en we zijn op (eigenlijk is het 11 uur natuurlijk :) ). We gaan gewoon lekker slapen met de regen die valt (eigenlijk zou september droog moeten zijn, maar we vertrouwen er op dat het morgen droog is en de zon schijnt). Het blijft lekker een graadje of 25 en alle ramen hebben horren (sommige ramen zijn alleen maar horren zelfs). Je slaapt eigenlijk een beetje overdekt in de buitenlucht tussen alle vogel, krekel en nu dus regen geluiden.

Dag 16: Olympic National Park - Seattle

Vandaag zijn we lekker op tijd wakker. Het is wel grappig dat je de enige bewoner bent van het kabin lodge resort. Het is verder helemaal uitgestorven op het vrouwtje dat de boel beheert na. Eef is on a roll en maakt weer stapels pancakes die we nu echt helemaal verdrinken in Maple Syrup. Alles moet op!

Van USA 2009

Na dit superontbijt gooien we de koffers in de auto en gaan we de sleutel wegbrengen. We moeten nog afrekenen maar de receptie is verder dicht. Als we de sleutel in de drop box hebben gegooid komt het vrouwtje van de receptie naar buiten en vraagt hoe we het park vinden. We babbelen wat en vertellen dat we ook wat spullen zoals pannetjes en bestek hebben achtergelaten omdat we dat toch niet mee gaan nemen in het vliegtuig. Ze vindt het helemaal leuk en zo kan een ander er weer gebruik van maken. Eef mag nog even naar de binnen bij de book exchange om een leesboek omt te ruilen. We zijn begonnen met de reis met afgeschreven bibliotheekboeken die we overal bij bookexchanges omruilen voor een nieuw boek, erg leuk. Zo staan er dus her en der Dordtse bieb boeken in de boekenkasten van parken waar we geweest zijn.

Van USA 2009

Eef kruipt achter het stuur en we rijden naar Hurrican ridge. Dat is in Olympic een berg op waar je heel goed kan zien dat het daar altijd erg hard waait. De bergen zijn in een soort golf vorm en ook de bomen groeien wind-strewn een kant uit. Het is een lange kronkelweg omhoog en Eef geniet achter het stuur van de Subster.

Van USA 2009

We kijken bij het Olympic visitor centre en later bij de start van de Hurricane hill trail nog even bij het Hurricane visitor centre. De trail blijkt toch nog een eindje omhoog te zijn en ongeveer anderhalf uur als we er aan willen beginnen met alleen een klein flesje fris in ons handen. We gaan nog even terug naar de auto om de rugzak te pakken met wat meer proviand omdat het ook tegen twaalven aan loopt als we straks boven zijn.

Van USA 2009

De trail is erg cool met geweldige uitzichten op Mnt. Olympic met zijn gletschers. Helemaal bovenop kun je helemaal rond kijken en zien we zo Vancouver Island (Canada) liggen met Mnt. Baker op de achtergrond. Erg coole vergezichten en we foto-en er op los met leuke panormabeelden en al. We zijn ook on the lookout voor Olympic Marmots die hier zouden moeten leven maar vooralsnog no such luck. Onderweg naar beneden staan wat mensen naar een helling te wijzen dat ze er marmotten zien. Wij turen ook met de telelens maar zien helemaal niets! Waar zien die lui nou wat! Misschien is het gewoon wat bruin gras wat heen en weer wuift natuurlijk :)

Van USA 2009

Verder komen we een man tegen die helemaal weg is van de parken en begint tegen ons te praten dat je kan blijven fotograferen overal. Hij is met zijn vrouw op een tour met de Amtrack. Dat is het amerikaanse railroad systeem waar je een hele grote loop door Amerika kan maken en dan stops van een paar dagen op plekken die je leuk vindt doet. We dachten eerst dat dit een redelijk budget reis zou zijn, alleen als we naar beneden rijden komt hij langs gereden met een enorme Ford Mustang convertible. :) Geen idee of ie die ook op de trein rijdt of huurt maar goed.
Onderweg naar beneden komen we een mooi hert tegen dat helemaal niet schuw langs het pad staat te snacken. Goede wildlife dag weer vandaag.

Van USA 2009

Na deze leuke hike gaan we een veggie wrap pakken bij de visitor centre waar je leuk buiten kan zitten met uitzichten over de bergen om ons heen. Heerlijk ontspannen. Daarna is het tijd om verder te rijden naar Seattle en Eef cruised de berg af. Na een paar uur rijden gaan we een coole brug over en begint de Interstate waar Tom het stuur overneemt. Hier begint het gelijk ook drukker te worden en komen we in een echte file.Het is gewoon echt druk de avondspits van Seattle is begonnen.
Na wat filerijden kunnen we gelukkig redelijk doorrijden richting de airport en vinden we als snel ons hotel. We kunnen de auto naar het vliegveld brengen en daar bellen om de shuttlebus van het hotel ons weer op te laten halen. Hoe relaxed! Het is een paar minuten rijden naar het vliegveld en als we de auto leeg hebben gehaald gaan we hem dan echt terug brengen. Op het vliegveld is het peanuts dat terugbrengen. De rotzooi die we nog weg wilden gooien doet Alamo voor ons en na een check van de Mileage kunnen we verder. Dag mooi Subbie, je hebt ons heerlijk vervoerd door de US. We willen er eigenlijk thuis ook een. Eef is helemaal weg van de automaat en grote car: hoe lekker kan je je door het verkeer manouvreren zonder last te hebben van de rest om je heen.
We bellen het hotel met de courtsy phone en binnen tien minuten is er een shuttle bus die ons naar het hotel brengt. We gaan autoloos en dus te voet op zoek naar ergens wat simpels te happen want het is al een uur of acht ondertussen. Onze eerste doel is Danny’s, daar hebben we ook bij aankomst in Salt Lake City lekker een vega burger op. Daar aangekomen blijkt de grill stuk en dus lopen we naar Jack-in-the-box en daar blijken ze geen vegaburger te hebben. Verderop zit Dave’s Diner (een echte diner, geen keten, gewoon lokaal!) en daar strijken we neer. Ze hebben er een garden burger die we bestellen. Het is binnen een route 66 diner thema en eigenlijk heel erg knus. Supersnelle serveersters die je glas blijven refillen (is toch gratis dus prima!). De burger is top en we bedenken ons dat we in totaal vier vega burgers hebben gegeten in de USA sinds we er zijn (including een middag burger) en de rest lekker op onze stove gemaakt hebben.
Na het burgeren wandelen we terug naar ons hotel alwaar we nog wat bijbloggen en lekker ons bed inrollen want morgenochtend moeten we er voor 6 uur uit om snel wat ontbijt te grabben en naar het vliegveld te gaan zodat we naar Hawaii kunnen!

Dag 15: Olympic National Park

We slapen lekker uit tot half negen en Eef springt er uit om American Pancakes te gaan maken voor ontbijt. We zeulen al sinds het begin van de vakantie een pak mix mee en maple syrup. Die moet nu toch op voor we naar Hawaii vliegen. Het duurt even voor de pancakes echt goed lukken in onze (anti) aanbak pan. Het is meer alleen een aanbak pan. Maar het lukt uiteindelijk toch om 2 stapels pancakes op de borde te toveren die we drenchen in maple syrup (het moet toch op!).
Het plan vandaag is om naar Rialto beach te gaan. Dat is ook nog Olympic National Park en ligt zoals gezegd aan de kust. Het is de kust met de Pacific Ocean (Grote Oceaan). We zijn erg benieuwd naar hoe die oceaan er hier uit ziet.
We zijn net op pad en ineens zien we langs de weg een grote vogel naar beneden cirkelen...jawel...het is een bold eagle! Hij is groot, hij heeft een geweldig mooie witte staart en een prachtige kop. We zijn niet zo snel dat we er nog foto’s van kunnen maken maar we hebben hem wel mooi gezien. In Oktober wemelt het hier van die beesten want dat trekken ze met zijn allen langs vanuit het noorden (Alaska, Canada). Blijkbaar was dit een vroege.

Van USA 2009

Van USA 2009

Na een uurtje rijden zijn we er en we kunnen zo het strand op als we over een enorme berg driftwood klimmen. Het driftwood zijn geen takjes of zo maar complete bomen. Die komen allemaal vanuit Canada hier aan land. Dan denk je OK bomen zijn groot maar hier komen ook gewoon hele sequoia’s aan land! Tom hangt aan een takje van zo’n woudreus om aan te geven hoe gigantisch dat ding wel niet is. Je mag hier ook niet zwemmen (althans dat wordt sterk afgeraden) vanwegen de “unpredictable logs in the surf”. Dat kan je waarschijnlijk niet navertellen als je zo’n boom in je nek krijgt.

Van USA 2009

We maken een lekkere strandwandeling terwijl de vloed nog aan het opkomen is. We dachten dat het water al redelijk op zijn hoogste punt was maar als we lopen wordt het steeds krapper tussen de donderende golven en de bomen-driftwood berg. Na een uurtje over Mora beach gelopen te hebben gaan we picnic spullen pakken en lekker een lunch maken bij een van de picnic banken. We snacken lekker een soepje op onze stove die we uit de pan lepelen omdat we de mokken zijn vergeten mee te nemen. Is wel heel romantisch natuurlijk met zijn tweetjes uit een pan soep sporken. :)
Tijdens onze strandwandeling kwamen we al een kerel met een baard tegen en die zit hier op het strand met zijn tafeltje en stoeltje ook lekker bijna in de ‘surf’ te picniccen. Beetje surrealistisch gezicht zo.
Wij lopen na onze lunch nog even over het strand de andere kant uit omdat het imposant blijft zeker nu de vloed op zijn hoogst is. Je ziet gewoon de treetrunks aan land spoelen. Dan wordt pas duidelijk hoeveel geweld er wel niet achter die golven zit.
Ineens zien we wat vogels aan komen vliegen en dat lijken....nee dat zijn! pelikanen! Ze vliegen over een eindje verderop naar een soort haventje waar we vanaf dit strand niet bij kunnen komen. Oh no! Snel naar de auto en erheen om de pelikanen te fotograferen!

Van USA 2009

Van USA 2009

Het andere strand heet La Push en stiekum is het nog best een eind omrijden vanwegen een baai en een rivier maar we zijn er. Het is een indianenreservaatje (heel klein) met een haventje waar dus ook de peli’s zitten. Na wat heen en weer geloop vinden we een perfecte plek waar je de pelikanen over je heen aan ziet komen vliegen vanaf de zee. Als ze overkomen zie je pas hoe gigantisch groot ze zijn. Ze vliegen in groepjes en soms ook heel mooi in V-formatie. Dat is een rare gewaarwording als zulke grote vogels dat doen. In het water landen ze lekker met hun grote landingsgestelpoten. We zien ze ook stukjes vliegen in het water duiken naar vis. Ze flapperen en vissen dat het een lieve lust is en we blijven foto’s maken. De ene pelikaan is nog niet over gevlogen of er komt weer een roedel aan die nog mooier in het licht vliegt. Met moeite rukken we ons los om toch maar weer eens richting onze kabin te gaan.

Van USA 2009

Van USA 2009

Eef springt achter het stuur om terug te rijden (we verdelen het rijden nu mooi 50-50, nu Eef de smaak te pakken heeft) en eerst maken we een kleine de-tour naar Forks. Dit dorpje is bekend vanwege de boeken serie Twilight die zich daar afspeelt. Het hele dorpje zit vol met Twilight shopjes en we gaan even naar de supermarkt die ook Twilight goodies heeft. We slaan nog wat snacks voor in het vliegtuig in en wat fris. Ze verkopen hier ook leuke items met indianen prints erop. Het reservaat hier maakt allemaal erg coole totempalen. Omdat we aan de oceaan zitten, zie je ook veel coole vissen prints die ze maken. Tom vindt een leuke thermos mok met een zalm erop en we kopen ook nog een mooie vissen tas.

Van USA 2009

Na een uurtje toeren komen we bij de kabins aan en staat er op de borden langs de snelweg dat het Log Kabin resort closed for the season is. We kunnen nog net langs de slagboom die al half dicht is. Aangekomen bij de kabins is het inderdaad gesloten en zijn we echt de allerlaatse die er nog logeren! Lekker in onze eigen self contained kabin maken we wraps met de laatste blikken groentes die we hebben (alles is nu precies op). We halen alle koffers uit de auto om vast een beetje te herpakken. Met een boekje komen we verder de avond prima door.
We rollen ons bedje in en dromen van Pelikanen.

Dag 14: Marblemount - Olympic National Park

Het ontbijt in de buffalo run inn is in self service en dat is eigenlijk wel leuk. Er staat een gigantische gevulde koelkast in de gezamelijke ruimte en er is koffie en thee en we schuiven gezellig aan bij een ouder echtpaar. Ze beginnen gelijk te babbelen waar we vandaan komen etc. Zij zijn op bezoek bij hun kinderen die in Marblemount wonen bladiebla. Ze zijn al wel soort van klaar met werken maar werken nog een beetje part-time tussen het reizen door: ze gaan over een paar weken naar Australie met een of andere cruise en al, ook dit jaar al naar Alaska geweest, etc. etc. Die man had zelfs een Alaska airlines creditcard (daar vliegen wij mee naar Hawaii als het goed is). Erg gezellig ontbeten in ieder geval, helemaal omdat er een grote doos met chocolate covered donuts stond! Tom smikkelt een donut en Eef een chocobroodje bij het ontbijt. Prima hoor die Buffalo Run Inn.

Van Gemarkeerd

We springen in de auto richting Olympic National Park wat nog best een eindje rijden gaat zijn. We rijden ‘s middags over Desception Pass en gaan lekker zitten picniccen. We lopen een leuke trail langs het strand, maar we zien niet echt stoere vogels maar alleen de glaucous gull (grijze meeuw).

Van Gemarkeerd

Van USA 2009

Tegen vieren moeten we bij de veerboot zijn die ons naar Olympic brengt dus we zitten lekker op schema.
We gaan met de ferry het water over naar de andere kant van de baai van Seattle. Olympic National Park is grotendeels de kop van de zogenaamde peninsula die onder Vancouver Island (Canada) ligt. We zijn ruim op tijd voor onze gereserveerde overtocht. Dat was geen overbodige luxe want het is best druk achter ons. Je kan zo maar een paar boten moeten wachten en per boot duurt het toch weer anderhalf uur voor de volgende gaat! We zijn zo vroeg dat we nog ruim tijd hebben een enorme ijs te halen die gewoon niet overeind bleef staan in zijn cone!

Van Gemarkeerd

Van USA 2009

De overtocht is erg cool. We staan met de auto vooraan en kijken zo op zee uit als we varen. Lekker hoor deze 1e rangs zitplaats. Na een minuut of tien stoppen de motoren ineens en wijken we uit naar links. We zien verder niet waarvoor of wat en het lijkt of we stilvallen. Blijkt dat we aan het uitwijken zijn voor een walvis die langs zwom! En we zagen hem helemaal niet! Lang speuren en turen met de camera over de zee levert nog een leuke zeehond foto op maar geen walvis. Elke stam hout die ronddobbert kan een walvis zijn natuurlijk, maar we zien er echt geen.

Van USA 2009

Olympic is grotendeels bos en delen ervan zijn tropisch regenwoud. Delen die niet park zijn, zijn voor de bosbouw en worden door de regering beheerd. Overal langs de weg staan borden met wanneer er voor het eerst geoogst is, wanneer er weer uitgedund is en wanneer er weer herplant is. Vervolgens staat dan de eerstvolgende harvest aangekondigd en soms is dat pas in 2036!
Eef is lekker aan het cruisen door de bossen en we komen door allemaal microscopische gehuchtjes die allemaal redelijk aan de kust liggen. Het is hier nog net geen oceaan maar de straat van San Juan de Fuca (staat in verbinding met oceaan). In ieder geval probeert elke benzinepomp een soort van surf uitstraling te hebben alvast! Weer heel anders outdoor als in de andere National Parks waar we zijn geweest.
Ons Log Kabin Resort ligt aan Lake Crescent en de weg ernaartoe is een enorm lange kronkelweg. Aangekomen in het resort vertelt een heel aardig vrouwtje ons dat we een upgrade hebben gekregen voor dezelfde prijs omdat ze morgen het park helemaal gaan sluiten. Alles WC’s en zo worden dan gesloten dus hebben we nu een huisje gekregen met eigen WC, badkamer en kitchenette! Wat luxe en wat lekker! Het heeft ook een ontzettend mooi uitzicht over het meer! We genieten enorm in ons huisje alhier.

Van Gemarkeerd

Nu een keer niet op de stove maar op een elektrisch fornuis maken we lekkere pasta met onze laatste restjes groentes. het wordt een pasta met pastinaak, paprika, tomatenpasta en ui! Eigenlijk best goed te happen hoor!
We willen toch nog een was doen en dat kan, alleen vandaag nog, want ook dat gaat morgen dicht! Dus we gaan na het eten en was aan zetten. Het is volledig donker omdat de maan in deze tijd van het jaar al vroeg onder gaat. We gaan dus met de hoofdlamp op door het park op zoek naar de laundry! We zitten in Cougar country dus uitkijken in het donker! :) Deze laundry is helaas niet zo snel, dus we gaan eerst na het wassen na 40 minuten terug (weer met de hoofdlamp door het donker) en dan na 60 minuten drogen de was ophalen. Nu is het al echt heeeeeeel laat, zeker half elf! Lekker alles gewassen en we gaan heerlijk slapen. Het is hier overdag lekker warm, maar ‘s nachts koelt het hard af naar een paar graden boven nul. Ook in onze kabin daalt de temp snel en we gooien een extra dekentje op ons bed. Vanwege de upgrade hebben we nu ook bedlinnen! Onze eigen slaapzakken had ook wel lekker geweest met deze kou, maar dit bedje gaat ook prima zo!
Moe maar voldaan slapen we in luttele seconden!

Dag 13 Coulee city - Marblemount

‘sochtend op tijd eruit.. bagels in het broodrooster en de meloen geslacht. Er hangt een hele donkere lucht. Op de weather channel horen we dat er een paar dagen regan aankomen, maar daarna wordt het weer beter. Tja, daar hebben wij niet zoveel meer aan.
We vertrekken met Eef achter het stuur. Eerst komen we langs stukken prairie waar hele donkere luchten boven hingen en waar afentoe egendruppels uitvallen maar niet veel. We komen door een gebied met allemaal fruitbomen langs de dorpjes Brewster en Pateros. Alles is hier in het Spaans, zou dat zo zijn voor de illegale fruitplukkers die hier werken?
Dan wordt het bossiger en heuveliger, veel dorpjes met vervallen huisjes. Bij Twisp wisselen we en gaat Tom rijden, verder is er niks in Twisp. Een tiental mijlen verder komen we ineens bij een heel leuk levendig dorpje Winthrop. Alles is hier in ouderwetse cowboy-saloon sfeer, het ziet er heel oud uit, maar eigenlijk is het redelijk nieuw uit de jaren 70 als een soort van openlucht museum voor de toeristen neergezet. Wij vinden het erg vermakelijk en struinen een poosje langs de shopjes. Hoewel er afentoe een wolk voor de zon schuift is het ook hier lekker warm, 23 graden ofzo. We vinden een leuk terrasje en ploffen erneer voor een cinnamon role (een soort hoge ronde, niet kleverige bolus) en wat te drinken.

Van Gemarkeerd

Na Winthrop rijden we een heel ander gebied binnen: de north cascades mountain range. We zien steile pieken, sommige met sneeuw, veel bossen en veel mist; daar gaat de zon. Een lange kronkelweg leidt ons over bergpassen en langs mooie uitzichtpunten.

Van Gemarkeerd

Verder is hier helemaal niets, bij Mazama een piepklein gehucht staat een bordje “Last major services voor 75 miles” euhm... welke major services hebben ze hier dan? Ik zie alleen een oud tankstation en een paar boederijen. 75 mijl verder komen we bij Newhalem hier is het visitorscentre van North cascades national park. We kijken even binnen en gaan dan een wandeling doen; de River loop trail. Het bos is ontzettend vochtig; er groeien heel veel paddestoelen en vreselijk veel mos. Het mos hangt in lange groene slierten van alle takken en geeft het een sprookjesachtig geheel.

Van Gemarkeerd

Van Gemarkeerd

Dan komen we bij de Skagit river uit. In de rivier zwemmen hele dikke vissen (zalmen?) ze springen bijna de kant op! Tom probeert foto’s te maken van de vissen onderwater. Een paar zijn er heel goed gelukt, maar je krijgt er wel hele koude handen van!!

Van Gemarkeerd

Van Gemarkeerd

Na de wandeling rijden we verder naar de onze overnachtingsplek van vanavond de Buffalo Run Inn. Dit is een schattig hotelletje in het gehuchtje Marblemount wat Eefje gevonden had op internet. Alles in onze kamer heeft renderen, de sprei heeft rendieren erop, boven het bed hangt een rendier, de nachtkastjes, spiegel, vloerkleed, gordijnen, lamp alles alles, zelfs het douchegordijn heeft een rendiermotief. Dat klinkt misschien kitscherig, maar het ziet er best smaakvol uit. Heel gezllig in elk geval. We hebben tv en coffee & tea making facilites en een raar soort warmtelamp in de badkamer die je met een tijdklok kunt instellen, alsof het een broedmachine is. Tom gaat hardlopen terwijl eefje door het dorp struint nou met dat struinen ben je snel klaar, dus dan maar op een bankje wachten tot Tom er weer is. Dan douchen en dan eten in het Buffalo run inn restaurant.

Van Gemarkeerd

De eigenaar is een hele gezellige kerel. Hij vertelt over zijn buffalo’s die hij fokt. In het restaurant hangt een grote bison-kop die is van het eerste mannetje dat hij kocht. In de jaren 70 betaalde hij 2800 $ voor 1 mannetje en 2 vrouwtjes. Sindsdien heeft hij steeds alleen de lastige mannetjes geslacht en de vrouwtjes voor nageslacht laten zorgen en nu heeft hij een hele kudde. Het mannetje wat aan de muur hangt heeft een keer een van zn paarden te pakken genomen toen het paard te dicht in de buurt kwam. Z’n kop en horens zaten toen helemaal onder het bloed en het paard zat vol gaten en heeft hij af moeten schieten. Mooie verhalen hoor.

Van Gemarkeerd

Naast ons zit een groepje van 4 dames van 40-50 jaar oud. Ze zijn samen een weekendje weg om hier te gaan wandelen/fietsen. Ze vertellen omstebeurt hun ervaringen met guns: eentje heeft zich een nieuw geweer kado gedaan voor haar 43e verjaardag.. een ander had laatst een wasbeer doodgeschoten omdat ie niet uit de tuin wou gaan... euhm, gezellige dames dus.
Terug op onze kamer zappen we nog even langs alle kanalen en dan tukken maar weer, gezellig tussen de rendieren