Nu ontvangt een aardige man ons met een naambordje “Joe (Ed)”. Hoe je hem nu moet noemen? Verder ligt er een gezellige beagle binnen. Hij heet Harley en komt lekker aangesjokt voor een bellyrub. Hij is behoorlijk aan de maat en grijzig. Toch is ie pas 2 jaar! Hoe kan dat dan! Volgens Joe was ie altijd al zo als puppie. Het is een hele gezellige beagle en terwijl we onze complimantary coffee nemen, blijft ie bij ons. Het koffiezetapparaat is van het merk “Keurig”. Ofwel Green River blijft aan alle kanten leuk.
Nu is het toch echt tijd om te gaan en we vertrekken naar de Goblin Valley.
Een kleine 40 mijl rijden en we zijn er. Het is er rustig. De Goblins staan er lekker in het zonnetje bij. Ze zijn echt heel leuk en we maken kwistig leuke goblin foto’s. Meteen inspiratie om de warhammer goblins te voorzien van terrein dat er zo uit ziet.
We sjouwen een half uur rond tussen de gobbo’s en lopen weer terug.
Ondertussen is er een busje Koreanen aangekomen die als gekken foto’s nemen.
Een oudere Koreaan komt naar ons toe om te vragen wat goblins zijn. We zien er blijkbaar uit alsof we dat weten, en dat is natuurlijk ook zo.
Bij de ingang van Goblin Valley state park hadden we al gevraagd hoe de weg was naar Little Wild Horse Canyon. Volgens de ranger was de weg erg goed en absoluut de moeite waard om heen te gaan. Het is een “unpaved” road dus altijd ff checken hoe het er voor staat.
De weg begint net buiten het park en in is in het begin erg goed. Her en der zijn wat patches met gravel waar een beetje wasbord ontstaan is. Dat rijdt lastig, maar als je er rustig overheen gaat komt het goed. Na ruim 5 mijl zijn we bij de parkeerplaats.
Bij de start van de trail kun je een route pakken en noteren dat je de trail gaat lopen.
Little Wild Horse Valley begint al gaaf met stoere rots formaties. Langzaam wordt de canyon steeds nauwer. Bij de splitsing tussen Bell Canyon en Little Wild Horse kiezen wij voor de laatste. De hele trail is 4 tot 6 uur dus we besluiten een 3 kwartier heen te gaan zodat we in een kleine 2 uur terug zijn.
Het is geweldig. De Canyon is het helemaal waard om over unpaved road naar toe te rijden. Het wordt smaller en smaller totdat je echt niet eens 1 voet neer kan zetten. Delen lijken op Antelope Canyon maar dit is toch weer heel anders. We maken weer hele gave foto’s.
Het is zo smal dat je Tom amper nog kunt zien!
Nadat we het smalste stuk van de canyon gehad hebben is er een klein uur voorbij en keren we weer om. Uiteindelijk terug bij de RV lunchen we met ons jalapeno-kaas brood.
Hier nog een foto voor "spot the lizard"
De dag is halverwege en we gaan op pad naar Capitol Reef. Onderweg komen we door Hanksville. Geweldige naam. Als je het stadje in rijdt is bij de T-splitsing links een tankstation met een convenience-store in de berg. We gaan maar weer eens tanken en een kijkje nemen in de store. We moeten nog bier inslaan want dat is bijna op! Een lekkere six-pack bottles of Bud gaan mee.
Door naar Capitol Reef zien we allemaal blauwe bergen van as-grind-spul. Spectaculaire route wederom.
In Captiol Reef stoppen we bij de Petroglyphs. Er is een pad langs de rotsen: een “boardwalk”. Daarvandaan kun je allemaal inscripties van Indianen op de rotsen zien van zo’n 900 jaren geleden. De plaatjes lijken op mensen met grote helmen! Ze vormen eigenlijk het levend bewijs dat de theorie uit “Waren de goden kosmonauten” van Erich von Deniken, klopt! :)
Door naar de campground om te kijken of er wel plek is. Eef was een beetje zenuwachtig omdat ook bij Goblin Valley alles al vol was. Het is een campground waar je “self-registration” hebt. Je haalt een envelopje met een strook uit een houder en zoekt een plekje. De plekjes zijn duidelijke plaatsen met een eigen zware smeedijzeren grill en een grote metalen picnictafel. Je parkeert je RV en schrijft info als je naam en nummerbord en plaatsnummer op de enveloppe en het strookje. Je doet de “fee” in de envelop en die gaat in een brievenbus aan het begin van het park. Het strookje hang je aan het paaltje en klaar ben je.
Het park stroomt ondertussen vol (het is al tegen 6-en) en we besluiten te gaan grillen. Dit om de out-door experience te vervolmaken. Het is een campground zonder hookup, wat een outdoor beleving met onze RV met airco, douche, gastel, oven, vriezer en koelkast :)
We stoken wat hout in de grill en als het lekker gloeit gaan we onze vega-worstjes er op gooien, lekker wat paprika en champignons, boterhammetjes grillen en een koude goudgele rakker erbij: Buds!
Op deze campground is ook weer veel te bird-watchen. Er lopen een soort vogels rond die de kruising zijn tussen een kip en een kalkoen. Ze maken een constant klokkend geluid. Inmiddels weten we dat het “Chuckars” zijn. Ze zijn heel nieuwsgierig en klokken gezellig.
Na een heerlijke BBQ is de dag echt voorbij.
We douchen lekker in onze RV en rollen in bed.
Woord van dag: Tumbleweed. Zien we vandaag heel veel en ze zijn ook steeds groter. Langs de weg zagen we een hele berg liggen, wachtend tot er eentje zou gaan tumbelen en dan volgt de rest natuurlijk ook.
Vooroordeel bevestigd: Amerikanen eten alleen hamburgers. Hamburgers zijn het comfortfood voor de Amerikaan. Op de radio horen we letterlijk 4 keer in 1 reclameblok, reclame over “Hamburgerhelp”. Een pond burger in je pan en je hele gezin is gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten