Maar goed, we zijn lekker vroeg wakker dus, we gooien er een boterham in en gaan weer op pad. We komen langs een plaatsje met de naam “mexican hat” en dat heet zo omdat even verderop een rots staat die eruitziet als een omgekeerde mexicaanse hoed.
Dan gaan we even kijken bij Goosenecks statepark, de san juan rivier heeft hier niet 1 180 gradenbocht uitgesleten in de rotsen (zoals bij horseshoebend) maar wel 3! Toch is het niet zo mooi als horseshoe bend.. de kleuren zijn grijs en grauw... gewoon niet zo heel spannend.
We zijn nu in de staat Utah. Grootste verschil meteen al is de kwaliteit van de huizen en de omvang va de dorpjes. In Arizona leek het wel of iedereen in een trailer woonde, of op zn best een vervallen houten schuur. Dorpjes op de kaart bleken dan niet meer te zijn dan een verzameling schuurtjes en een tankstation (net als in ijsland!) Nu in Utah zien we veel meer houten huizen langs de weg staan en we hebben zelfs dorpjes gezien met stenen gebouwen! Eerst komen we langs Bluff, wat volgens de rough guide een historisch stadje zou moeten zijn. Voor ons is het het grootste stadje wat we de afgelopen dagen gezien hebben maar echt historisch is het niet... tenzij je alle oude rommel historisch wilt noemen :-)
Dan komen we bij Blanding. In Blanding bezoeken we onze eerste anasazi pueblo! Even wat achtergrond: op onze huwelijksreis had Eefje een horrorboek bij zich over de anasazi-indianen en schatgravers en dat was zo eng dat ze niet durfde te gaan slapen, omdat ze bang was dat er een ondode indiaan de kamer in zou rennen (op de boot naar ijsland). Het boek was echter zo fascinerend en bevatte zoveel informatie over de oude indianenstammen dat we sinsdien een beetje meer dan vroeger hierin geinteresseerd zijn. Anasazi is trouwens een politiek incorrecte term, het betekend zoiets als wilden of barbaren.. daarom hebben alle overheidsinstanties het nu over de “ancestral puebloans”, de voorouders van de huidige pueblo indianen. En dat zijn dus indianen die in dorpjes woonden en huizen bouwden en waar dus allerlei ruines van zijn.
Maar goed in 1900 was er een archeoloog die een anasaziruine ontdekte en die ging graven en allerlei mooie potten vond. Er gingen steeds meer mensen meegraven, allerlei universiteiten deden er onderzoek.. en uit die drukte is het plaatsje Blanding ontstaan. Toen hebben ze er een museum bij gezet waar je alle potten in kunt zien en alles kunt leren over indianencultuur. Erg leuk en erg interessant. Zo hebben ze er bijvoorbeeld voor gekozen om grote delen van de ruine weer onder de onder de grond te stoppen, omdat ie anders gewoon te snel vergaat. Andere stukken graven ze zelfs helemaal niet op, omdat ze gewoon niet iedere potscherf op kunnen graven die in Amerika ligt, want het kost handen vol geld en alle museums zitten vol. Bovendien is het in strijd met het indianengeloof om dat allemaal op te rakelen.
Ook hingen er verhalen van wandelaars die grote vondsten deden tijdens hun tochten. 1 man was door een vriend aangeraden een bepaalde wandeling te gaan doen omdat je er anasazi-potten zou kunnen vinden, en toen na de eerste bocht struikelde hij bijna over 3 enorme aardewerken potten en hij dacht dat het een grap was van die vriend... maar dat was dus niet! Door wind en regen kunnen steeds dingen blootgelegd worden die daarvoor bedekt waren.
Erg leuk museumpje dus en onze eerste pueblo gezien!
Dan rijden we verder langs de weg naar moab. Het landschap wordt weer ruiger en de rotsen worden roder. We komen langs onze eerste Arch! De Wilsons Arch, wij vinden m enorm mooi en Tom moet er weer inklimmen natuurlijk.10 mijl verder is een heuse picknickplaats en we maken er een soepje met een boterham.
Nog 22 mijl verder rijden we Moab binnen. Moab is het mekka voor de jeep-rijder, mountainbiker en allerlei andere voertuigen waar je “off-road” iets mee zou willen doen. En daarnaast is het ook nog eens weekend! Heel Moab gonst van het motor-geluid, overal rijden jeeps, gigantische pick-ups... hummers. We wilden graag naar de Canyonlands RV park, omdat die zo centraal lag. Als we er aankomen is het 2 u smiddags en zijn er nog 2 plaatsen vrij! We kiezen een plekje achteraan in de hoek, om er te komen rijden we langs rijen gigantische campers, allemaal van het zelfde type: zo groot als een forse touringbus, met aan iedere kant 2 slide-outs (een soort bedstedes die je uit de zijkant van de wagen opzij schuift, zodat je nog meer ruimte hebt). Allemaal zijn ze zwart met goud of zilver gespoten en hebben ze stickers met adelaars of “support our troops”. Zo’n mega camper trekt dan vaak nog een “boodschappenwagentje” achter zich; een flinke pick-up of een jeep. Naast ons staat zelfs zo’ wagen met daarbij een pick-up en op de pick-up staan 2 jeeps! Kortom wij vallen in het niet met ons kleine beschaafde campertje tussen al die grote jongens!
Moab is het enige dorpje wat we tot nu toe hebben gezien, met een centrumpje wat aan te lopen is. Vanaf de camping zit je met een kwartiertje lopen zo in het bruisende centrum. Allemaal toeristenshopjes en boekenwinkels en outdoorwinkels... we gaan er flink los met het kopen van souvenirs. Tom koopt een t-shirt met een beer erop en Eefje een nachthemd met beren en elanden. En Eefje kan toch geen weerstand bieden aan een paar turquoise indianenoorbellen die hier bij de tradingpost vandaan komen.
Leuk hoor zo’n paar dagen woestijn... maar een beetje winkelen op zn tijd is ook lekker.
Als we terugkomen zitten we lekker met onze stoeltjes voor de camper te kijken naar alle jeeps. We draaien ook een was in het washok op de camping.... niet alles is helemaal schoon maar toch in elk geval een stuk frisser dan het eerst was. We eten om uur of 8 wraps met groente, dan douchen en naar bed.
woord van de dag: gooseneck , ganzennek, zo heet een bocht in de rivier die bijna 180 graden draait. Er zijn vrij veel goosenecks in de buurt hier, maar de meeste liggen heel afgelegen.
vooroordeel bevestigd: amerikanen houden van hele grote benzineslurpende wagens, en het liefst zoveel mogelijk ervan achter op hun pick-up
Geen opmerkingen:
Een reactie posten