We hebben weer een heerlijk ontbijt met vers fruit, deze keer zijn het passievruchten en vijgen en bananen. De gecko komt nu inderdaad zoals gisteren verteld op tafel! Hij krijgt een lepeltje jam en gaat dat lekker met zijn tong naar binnen zitten rollen. Na een tijdje komt een tweede gecko erbij zitten en die gaat ook lekker mee ontbijten. Ook zit het weer helemaal vol met vogels en is de grijze roodstaart papegaai lekker aan het fluiten en aandacht aan het trekken. Je wil gewoon blijven ontbijten zo!
Maar vandaag kan er niet lang gedraald worden want we gaan naar Hawaii Volcano National Park. Dat ligt aan de andere kant van het eiland en is ongeveer 2 uur rijden. Aangezien het hier relatief vroeg en snel donker wordt wil je dat ook het liefst terug met nog een beetje licht rijden. De weg is namelijk enorm bochtig en volledig onverlicht. Aangezien Hawaii de plek op aarde is met zo’n beetje de minste lichtvervuiling (vandaar ook die telescopen) is het hier dan ook echt donker!
Snel op pad dus naar het park. Het is inderdaad ruim 2 uur rijden en we komen aan in de stromende regen. Vlak voor het park ligt ‘the bakery on southern most point in the US’ waar we lekkere zoete snacks inslaan voor de lunch.
Echt enorme tropische regenbuien vallen er. Het is nog steeds een graadje of 25 ondanks de regen en dat we op 1500 m hoogte zitten, het is eigenlijk gewoon aangenaam. Bij het visitor centre zien we dat de Crater rim road half is afgesloten vanwege heftige SO2 wolken die uit een krater komen. Gelukkig zijn er genoeg stops dus we vermaken ons toch wel. Eef kruipt achter het stuur (jawel op Hawaii rijdende vrouw!) en we gaan op pad. De eerste stop is bij de steam vents. Omdat het zo regent (het is nu weer even droog) stomen de steam vents lekker hard. Hier hebben we ook een mooi uitzicht over de ......krater.
 |
| Van USA 2009 |
Onwards naar meer lava en vulkanen: volgens de Ranger moesten we zeker de Lava tube en Devastation trail bezoeken. De Lava Tube is eerst en is stoer! Het is een enorm lange tunnel van lava. Een deel is verlicht en een deel is onverlicht. Tom loopt met de fotocamera as lamp een stukje het onverlichte deel in maar dat is echt wel erg donker. Fascinerend dat zo lava kan stollen en in het midden nog vloeibaar is en dat dat dan wegloopt zodat er een lava tube ontstaat. We lopen terug door een stukje native rainforest. Dat wil zeggen Hawaiiaans regenwoud dat nog niet verpest is door inheems planten. Door de regen heeft het regenwoud echt een heel stoer regenwoud uiterlijk gekregen. Als het de hele ochtend al in de zon had liggen bakken was het vast een beetje stoffig regenwoud geweest waar we een beetje mwa-end doorheen hadden gelopen. Nu is ook dit coolness!
 |
| Van USA 2009 |
 |
| Van USA 2009 |
Dan Devastation trail: het is heeeeeel rustig op de parkeerplaats valt ons op. Het is sowieso heel rustig in het park. Overal kan je makkelijk parkeren geen drommen Amerikanen. Alleen wat Aziaten die voorzichtig overal doorheen schuifelen :). We dwalen af want we lopen het devastation trail. Dat is een asfalt paadje door een stukje regenwoud en een stukje kale lava crumble vlakte. Het idee is dat je hier kan zien hoe de natuur langzaam opkomt op de lavagrond van 1950. Tja, dat is zo, maar spektakulaire lavavelden zijn het niet. We zijn natuurlijk al wel een beetje verwend door Ijsland en Sicilie, maar toch. Het is een klein trailtje dus we zijn zo weer terug bij de auto. Op naar volgende velden!
We gaan op pad naar the change of craters road. Eef stuurt lekker de weg naar beneden en onderweg stoppen we regelmatig om stoere lavavelden te bekijken of een mooi uitzichtspunt. Je kan hier de kust al zien liggen. Daar rijden we nu heen. Op een van de laatste picnic plekker richting het eindpunt gaan we onze bakery snacks op eten. Eef heeft een kokos- en Tom een Peach-Papaya-Turnover. (een soort tropische appelflap) Waarschijnlijk zitten we op de Southern most Picnic aerea van de US in het southern most US National park zoete hap te eten van de southern most bakery van de US. Hoe cool is dat dan!
We rijden verder met wat stops naar het eindpunt. Dat is het punt waar rond 2000 de lava over de weg stroomde. Heel gaaf gezicht. Over een stuk van 10 mile licht de lava. Aan het andere eind stroomt nieuwe lava as we speak. Om daar te komen moet je helemaal omrijden en dat kost nog eens een dik uur dus dat doen we niet. We kunnen wel de plume zien van het punt waar de lava de zee in stroomt. Het is echt heel gaaf om over zulke nieuwe lava te lopen. We zien ontzettend gave structuren in de lava: zogenaamde A’a’ lava en Pahoehoe lava. De eerste is heel brokkelig korrelig en de tweede is een soort touwvormige lava. Volgens het hawaiiaanse geloof woont op de vulkaan de godin Pele en de Pahoehoe zijn de haren van Pele, zo ziet het er inderdaad wel uit, als strengen zwart haar.
Als we terug lopen komt er een Amerikaans stel van onze leeftijd bij de lava aan waarvan het vrouwtje zich afvraagt wat hier is gebeurd en wanneer. Kunnen ze nu niet meer verder dan? Al die lava op de weg, ze besluit met de legendarische woorden: I need a trailguide! :)
 |
| Van USA 2009 |
 |
| Van USA 2009 |
We rijden de chain of craters road terug naar boven. Het is al 4 uur maar we willen toch nog heel graag de trail doen naar de Kileau Iki- krater. Helemaal over de bodem van de krater en dan langs de rand terug zou 2 uur duren, maar we gokken erop dat naar beneden lopen een paar foto’s maken en dan weer naar boven klimmen in een uurtje wel moet lukken. De rand van de krater bestaat uit heel mooi regenwoud, we zien nog een rare inheemse fazant voorons uitlopen. Na een kwartiertje afdalen staan we op de bodem van de krater. In de jaren 60 stond deze krater helemaal vol met lava en was het eigenlijk een lava-meer. Na een uitbarsting is het leeggestroomd en nu resten er wat schollen en stoomplekken en ziet het er stoer uit zo midden in het regenwoud. In een kwartiertje rennen we weer naar boven.
 |
| Van USA 2009 |
Eef rijdt het eerste stuk totaan Punulaahu ofzoiets (had ik al gezegd dat we zo’n moeite hebben die ingewikkelde namen te onthouden allemaal? Gelukkig logeren wij in Captain Cook das een stuk makkelijker te onthouden)
Tom rijdt ons in het pikkedonker veilig naar huis. Koken en dan naar bedje
1 opmerking:
beautiful !
Een reactie posten